(Επιστολή του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου στο DOCUMENTO στις 16/11/2021 )

https://www.documentonews.gr/article/me-tertipia-kratane-stin-fylaki-ton-alexandro-giotopoylo/

Το βούλευμα της 4^ης Οκτωβρίου απορρίπτει την αίτηση αποφυλάκισής μου, γιατί δεν έχω μεταμεληθεί. Στο κείμενο  που ακολουθεί το αντικρούω εξηγώντας ότι η μη μεταμέλεια μου δεν είναι η αιτία αλλά το πρόσχημα, για να μη με αποφυλακίσουν.

Ο Ποινικός Κώδικας προβλέπει ότι ο κατάδικος απολύεται υπό όρο, αν ικανοποιούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Απ’ αυτούς που απολύθηκαν υπό όρο, ένα ποσοστό που είναι απ’ τα υψηλότερα στην Ευρώπη, υποτροπιάζει. Αν, ανάμεσα σ’ αυτές τις προϋποθέσεις είναι και η «μεταμέλεια», όπως ισχυρίζεται το Βούλευμα, έχουμε μια αντίφαση αφού οι υπότροποι είναι και μεταμεληθέντες. Άρα δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν, είτε οι δικαστές δεν την απαίτησαν, είτε αυτή δεν ήταν ειλικρινής. Και στις δύο περιπτώσεις η έννοια αυτή δεν είναι λειτουργική, είναι άχρηστη, αφού δεν εμποδίζει την υποτροπή. Ακόμη χειρότερα όμως γιατί έρχεται σε σύγκρουση με τον ΠΚ, αφού είτε αποφυλακίζει κατάδικους που έχουν μεταμεληθεί μόνο στα λόγια και όχι ειλικρινά είτε εμποδίζει την αποφυλάκιση άλλων που ικανοποιούν τους πραγματικούς και αντικειμενικούς όρους, παραβιάζοντας τις διατάξεις του ΠΚ, όπως στην περίπτωσή μου τις δυο αρχές, της αναδρομικής εφαρμογής της ηπιότερης διάταξης και της απαγόρευσης της αναδρομικής εφαρμογής της δυσμενέστερης διάταξης εν τοις πράγμασι.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η Αιτιολογική Έκθεση για το νέο ΠΚ 4619/2019 αναφέρει στην σελ. 11, παρ. 22 τα εξής: «Η εκπλήρωση απροδιόριστων «ηθικών καθηκόντων» έχει φυσικοδικαιϊκό χαρακτήρα, ασυμβίβαστο με την θετικότητα του ποινικού δικαίου». Και το κυριότερο απ’ αυτά τα «ηθικά καθήκοντα» είναι η μεταμέλεια. Ούτε βέβαια είναι τυχαίο ότι δεν αναφέρεται αυτή η έννοια ούτε στα άρθρα 105 και 106 για την απόλυση υπό όρο, αλλού ούτε και σε ολόκληρο τον Ποινικό Κώδικα. Ούτε καν στα άρθρα 90 (και συν) που αναφέρονται στους υπότροπους, στους εγκληματίες καθ’ έξη και στην ποινή κάθειρξης αορίστου χρόνου, όπου προβλέπονται βαρύτερες ποινές. Ούτε καν εκεί απαιτείται.

Ανάλογη άποψη εκφράζει και το Συμβούλιο Φυλακής στην απόφασή του της 20ης-9-2019 που υπογράφουν ο Εισαγγελέας, ο Διευθυντής και η προϊσταμένη Κοινωνική Λειτουργός. Στη σελ. 3 προτελευταία αράδα λέει: «Στην έννοια δε του σωφρονισμού, δεν περιλαμβάνεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ιδεολογική μεταστροφή του καταδίκου», και επαναλαμβάνει στη σελ. 5 αρ. 5 «ούτε όμως και απαιτεί η καθεστηκυία έννομη τάξη την ιδεολογική μεταστροφή του καταδίκου». Κι όπως μας λέει και η Μακρόνησος, όπου μαζί με τη δήλωση μετάνοιας αποκηρύσσει και τα πολιτικά μου φρονήματα, δεν νοείται μεταμέλεια χωρίς την προηγούμενη ιδεολογική μεταστροφή.

Είναι τα τραγικό το γεγονός ότι ένα πολιτικό σύστημα που επαίρεται ότι είναι σύγχρονη φιλελεύθερη Δημοκρατία καταφεύγει σε μεθόδους του Μεσαίωνα και της Ιερής Εξέτασης, όπου χωρίς τη μεταμέλεια, δεν σταματούσαν οι απάνθρωπες ταλαιπωρίες του δικαζόμενου.

Ειδικότερα στην περίπτωση μου η απαίτηση μεταμέλειας αγγίζει τα όρια της προκλητικής παράνοιας. Γιατί εγώ καταδικάστηκα ως ηθικός αυτουργός σε 17 ανθρωποκτονίες, κατηγορία που αρνήθηκα από τη πρώτη μέρα μέχρι σήμερα. Άρα με καταδίκασαν ως αρχηγό της 17Ν, αφού εγώ τις αποφάσισα, παρότι αποσιωπούν επιμελώς αυτόν τον όρο. Όμως οι δυο σημαντικότεροι απ’ τους κατηγορούμενους, που συνεργάστηκαν με τις αρχές και των οποίων οι καταθέσεις θεωρήθηκαν αξιόπιστες απ΄ τους Δικαστές, υποστήριξαν ότι δεν υπήρχε ηγεσία, περιγράφοντας με λεπτομέρειες πως παίρνονταν οι αποφάσεις συλλογικά στους πυρήνες. Φτάνοντας στο σημείο να δηλώσουν ότι ακύρωσαν από μόνοι τους δυο στόχους, επειδή διαφωνούσαν. Πράγμα που από μόνο του αποδείχνει ότι δεν υπήρχε ηγεσία.

Αν όμως υπήρχε ηγεσία σ’ όλα αυτά τα 19 χρόνια θα είχαν αποκαλυφθεί πολλές λεπτομέρειες από τη λειτουργία αυτής της ηγεσίας σε σχέση με τα μέλη, ανάλογες μ’ αυτήν που μόλις ανέφερα για τις 2 ακυρώσεις στόχων από ένα μέλος, χωρίς να μπορεί κανείς να το αποτρέψει. Λεπτομέρειες που θα επιβεβαίωναν αυτή την ύπαρξη της. Τίποτα όμως σχετικό δεν αποκαλύφθηκε, επαληθεύοντας την άποψη ότι δεν υπήρχε ηγεσία. Ζητώντας μου λοιπόν να μετανοήσω, στην ουσία μου ζητάνε να δηλώσω ότι ήμουν αρχηγός, δηλαδή να πω ένα κραυγαλέο ψέμα, για να με αποφυλακίσουν!

Και τα χειρότερα έπονται. Επειδή δεν μπορούσαν να στηρίξουν λογικά την απόρριψη της αίτησής μου για αποφυλάκιση κατέφυγαν στην πλαστογραφία μιας συνέντευξής μου, αποσιωπώντας τελείως την ρητή απάντησή μου στο επίμαχο ζήτημα για να βγάλουν το αντίθετο συμπέρασμα απ’ αυτό που υποστηρίζω. Συγκεκριμένα στη συνέντευξη που έδωσα στον Λαμιακό Τύπο τον Οκτώβριο του 2002, η τρίτη ερωτο-απόκριση που απέκρυψαν έχει ως εξής: «Ερώτηση: Εμείς από την πλευρά μας καταδικάζουμε τις ενέργειες της 17Ν. Εσείς ποια θέση έχετε για τις ενέργειες αυτές αφού ισχυρίζεστε ότι δεν είστε ο αρχηγός της οργάνωσης; Απάντηση: Σε πρόσφατη δημοσκόπηση το 23,7% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι συμφωνούν με τις απόψεις της 17Ν, όπως εκφράζονται στις προκηρύξεις της αλλά δεν συμφωνούν με τις ενέργειές της. Αυτή σε γενικές γραμμές είναι και η δική μου θέση. Μόνο σε δυο περιπτώσεις νομίζω ότι θα μπορούσαν να γίνουν τέτοιες επιθέσεις. Σαν άμυνα σε αντίστοιχες επιθέσεις ενάντια σε αγωνιστές του λαϊκού κινήματος ή σε προεπαναστατική περίοδο μεγάλων κοινωνικών ζυμώσεων και με απαραίτητη πάντα προϋπόθεση την ύπαρξη ισχυρού λαϊκού κινήματος. Τέτοιες συνθήκες δεν υπάρχουν σήμερα. Δεν συμφωνώ αλλά και δεν καταδικάζω».

Αυτήν την άποψη έχω εκφράσει επανειλημμένα και στα Δικαστήρια και στα μήντια. Κι επιβεβαιώνεται απ’ το γεγονός ότι στα 19 χρόνια κράτησής μου, στη διάρκεια των οποίων έγιναν πολλές πράξεις βίας, ποτέ δεν δήλωσα είτε προφορικά είτε γραπτά ότι επιδοκιμάζω αυτές τις πράξεις, αντίθετα από άλλους που το έκαναν και μάλιστα με πολλούς τρόπους. Η θέση μου αυτή καταρρίπτει την άποψη του Βουλεύματος ότι αν αποφυλακιστώ θα διαπράξω πράξεις βίας, αφού διαφωνώ μ’ αυτές. Η απαίτηση της μεταμέλειας δεν είναι παρά ένα φτηνό πρόσχημα για να μη με αποφυλακίσουν. Από όλες τις δηλώσεις μου, μετά τη σύλληψή μου μέχρι και σήμερα, δεν υπάρχει ο παραμικρός χώρος για μεταμέλεια. Απαιτώντας την, γνωρίζουν ότι απαιτούν κάτι το αδύνατο.

Ανάλογη διαστρέβλωση γίνεται και στο ζήτημα των σπουδών μου. Τις παρουσιάζουν ως κάτι τεχνικό, γράφοντας ότι …απλώς αύξησε τις μαθηματικές του γνώσεις… και ότι «έτσι διατηρεί το πνεύμα του και τη μνήμη του σε εγρήγορση»! Απομονώνοντας τες και αφαιμάσσοντάς τες από την ουσιαστική τους πτυχή, που είναι η κοινωνική επανένταξη και ο σωφρονισμός. Γι’ αυτό το ζήτημα ο Συνήγορος του Πολίτη σε απάντησή που μου κοινοποίησε στις 1-3-2010, λέει στην παρ. 2 «… Ο ΣτΠ έχει ιδιαιτέρως τονίσει  ότι η εκπαίδευση των κρατουμένων, ιδίως δε η φοίτηση σε ανώτερα ή ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, υπηρετεί τους στόχους της κοινωνικής επανένταξης. Ως εκ τούτου ευνοείται από την κείμενη νομοθεσία, ενώ στο ίδιο πνεύμα πρέπει να κινείται και η κάθε ερμηνεία και εφαρμογή από τη σωφρονιστική διοίκηση». Σύμφωνα μάλιστα με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, αυτή η φοίτηση θεωρείται ως η ασφαλέστερη μέθοδος κοινωνικής επανένταξης. Ακόμη και η Διευθύντρια του Κορυδαλλού δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή της: «το Πανεπιστήμιο ισούται με σωφρονισμό». Παραβιάζουν λοιπόν και την επίσημη θέση της Δικαιοσύνης για την εκπαίδευση των κρατουμένων.

Όταν όμως εγώ, έχω συμπληρώσει όλο το κύκλο σπουδών στο Δημόσιο Γαλλικό Πανεπιστήμιο Paris-Diderot VII, παίρνοντας τα 5 διπλώματα, ισοδύναμα μ’ αυτά που παίρνουν οι κανονικοί φοιτητές και που έχω καταθέσει στην Γραμματεία της Φυλακής, DEUG, Licence, Maitrisse, το μεταπτυχιακό Master και πρόσφατα στις 8 Ιουλίου 2021 αναγορεύτηκα Διδάκτωρ Μαθηματικών στο ίδιο Γαλλικό Πανεπιστήμιο, από εξαμελή επιτροπή Γάλλων καθηγητών –οι μισοί τουλάχιστον από τους οποίους είναι διάσημα ονόματα- παρουσιάζοντας διατριβή-έρευνα που δημοσιεύεται σε Γαλλικό εξειδικευμένο επιστημονικό περιοδικό, διατριβή που εκπόνησα μέσα στην Φυλακή, χωρίς τη χρήση ηλ. Υπολογιστή, αυτό σημαίνει ότι έχω υπηρετήσει τους στόχους της κοινωνικής επανένταξης στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Ότι εδώ και πολύ καιρό είμαι πανέτοιμος να ενταχθώ στην κοινωνία. Αυτός ο ολοκληρωμένος κύκλος σπουδών κι αυτά τα 5 διπλώματα από μόνα τους υπερφαλαγγίζουν και κονιορτοποιούν οποιαδήποτε δήθεν υπόνοια «ελλειμματικού σωφρονισμού» μου.

Στη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, έκανα τουλάχιστον τέσσερις αιτήσεις αποφυλάκισης, με βάση άλλη διάταξη του ΠΚ. Απορρίφθηκαν όλες. Σε όλα όμως τα απορριπτικά βουλεύματα, ανέφεραν ρητά την ποινή που όφειλα να εκτίσω για ν’ αποφυλακιστώ. Έγραφαν «πρέπει να εκτίσεις πραγματική ποινή 19 ετών –που δεν είχα εκτίσει- με προσθήκη των υπολοίπων 6 ετών μέχρι τα 25 έτη, με ευεργετικό υπολογισμό».

Σήμερα που αυτές οι προϋποθέσεις εκπληρούνται (έχω εκτίσει πραγματικά 19 έτη, συν άλλα 15 έτη με ευεργετικό υπολογισμό) αντί να με αποφυλακίσουν, όπως θα έκανε οποιαδήποτε στοιχειώδως σοβαρή Δικαιοσύνη, αλλάζουν τις προϋποθέσεις. Προσθέτοντας στο παρά πέντε μια καινούργια. Βγάζουν από το μαγικό καπέλο τους, το μεσαιωνικό λαγό της «μεταμέλειας», πασπαρτού για οποιαδήποτε απόφαση αγνοεί και παραβιάζει τις διατάξεις του ΠΚ. Αχαρακτήριστη μέθοδος που δεν αρμόζει σε Δικαστικούς Λειτουργούς και ευτελίζει τη Δικαιοσύνη.

Οκτώβρης 2021

Φυλακές Κορυδαλλού

Αλέκος Γιωτόπουλος