Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους μου έδωσαν τη δυνατότητα να ασχοληθώ με τα μαθηματικά και με συντρόφεψαν στις σπουδές μου μέχρι σήμερα. 

Ευχαριστώ θερμά τον François Chouquet, καθηγητή Φιλοσοφίας και διευθυντή της Υπηρεσίας για τους Φοιτητές που στερούνται την ελευθερία τους (SEE), καθώς και τη Nathalie Cuny, γραμματέα του SEE. Η Υπηρεσία αυτή, που δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 στο πανεπιστήμιο Paris VII, προσφέρει στους φυλακισμένους (κρατούμενους) που το επιθυμούν τη δυνατότητα να συνεχίσουν ανώτατες σπουδές. Στις δύσκολες συνθήκες που βρέθηκα και βρίσκομαι ακόμα, η στήριξη της Nathalie Cuny ήταν ανεκτίμητη: ήταν εκείνη που φρόντιζε για τις εγγραφές μου και για να φτάνουν τα κείμενά μου στους διδάσκοντες, εκείνη μου έστελνε τις παρατηρήσεις και τις διορθώσεις τους, αλλά και τα βιβλία που μου ήταν απαραίτητα.

Η χρήση υπολογιστή, απαραίτητη για τις σπουδές μου, μου είχε απαγορευτεί. Υπέβαλα πολλές φορές το αίτημα, το ίδιο το πανεπιστήμιο απεύθυνε επίσημο αίτημα στη διοίκηση του σωφρονιστικού καταστήματος, η οποία δεν το έκανε δεκτό, μολονότι ο Συνήγορος του Πολίτη το είχε υπερασπιστεί. Χωρίς υπολογιστή, όλα προχωρούσαν αργά. Όλα τα κείμενά μου ήταν χειρόγραφα! Όλα γινόταν μέσω ταχυδρομείου. Η σύντροφός μου έπρεπε να τα ταχυδρομεί, να τα στέλνει στη Nathalie Cuny που τα μοίραζε στους διδάσκοντες, και μου τα επέστρεφε με τον ίδιο τρόπο…, που δεν ήταν ο πιο γρήγορος, αλλά ήταν ο πιο ασφαλής για να αποφεύγονται οι «απώλειες». Χωρίς υπολογιστή, το επαναλαμβάνω, δεν είχα και τη δυνατότητα να μάθω τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ευχαριστώ και πάλι τον καθηγητή François Chouquet που με δέχτηκε στη φιλοσοφία.

Ευχαριστώ όλους τους καθηγητές που κατέβαλαν τον υπερβάλλοντα κόπο τον οποίο αντιπροσώπευαν οι δικές μου σπουδές, ενός φοιτητή στη φυλακή, απομακρυσμένου, με τον οποίο ήταν αδύνατη η άμεση επικοινωνία. Με καθοδήγησαν, με διόρθωσαν, μου εξασφάλισαν βιβλία και άρθρα. Τους αναφέρω με τυχαία σειρά: τη Véronique Goutheron, τον Paul Gérardin, τον Andreij Zula, τον Jean Molifaud και τον Daniel Meyer, και είμαι σίγουρος ότι έχω λησμονήσει να αναφέρω πολλούς.

Και βέβαια θέλω να εκφράσω όλη την ευγνωμοσύνη μου στην επιβλέπουσα της διατριβής μου Isabelle Gallagher, που με καθοδηγούσε στις τηλεφωνικές μας συνδιαλέξεις τόσων χρόνων. Δεν είχαμε άλλο μέσο επικοινωνίας. Εξάλλου, κανείς δεν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου, εγώ πρέπει να το κάνω από ένα καρτοτηλέφωνο στους διαδρόμους της φυλακής. Δεν ήταν και οι πιο ιδανικές συνθήκες να μιλάς για μαθηματικά όρθιος, χωρίς να κρατάς σημειώσεις και χωρίς πίνακα για να κάνεις υπολογισμούς, μέσα στη φασαρία μιας φυλακής όπου τα πάντα αντηχούν.

Τα μαθηματικά με έσωσαν. Τους πρώτους έξι μήνες όταν βρισκόμουν σε πλήρη απομόνωση, τα μαθηματικά με έβγαλαν από την κόλαση που είναι η ελληνική φυλακή. Σας είμαι ευγνώμων γιατί μου επιτρέψατε να διατηρήσω την ανθρώπινη και διανοητική μου αξιοπρέπεια.

Αλέξανδρος Γιωτόπουλος

Θα ήθελα να προσθέω δυο λόγια στις ευχαριστίες που έγραψα τον Φεβρουάριο 2020.

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους καθηγητές Anne-Laure Dalibard και Pierre-Gilles Lemarié-Rieusset που δέχτηκαν να αφιερώσουν τον χρόνο τους στην ανάγνωση και τη σχολαστική εξέταση της δουλειάς μου ως εισηγητές. Θέλω επίσης να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους και στους τρείς καθηγητές που δέχτηκαν να συμμετέχουν στην επιτροπή μου, τον Michel Broué, τον Georges Skandalis και τον Frédéric Charve. Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τη σύντροφό μου Μαϊτέ για όλη την υλική συνδρομή της στα μακρά χρόνια των σπουδών μου.

Αλέξανδρος Γιωτόπουλος

Μάιος 2021